Trouw in ontrouw (2) Ik hoef hier niet stiekem te zijn.

Ik raad je aan eerst het vorige blog te lezen, zodat je dit verhaal in de context houdt.

Weet je nog, de slogan van Second Love? Niet alleen voor singels.
We leven met onze wortels in de christelijke cultuur. Alle grote godsdiensten prediken het monogame huwelijk. Vanuit de hechtingstheorie (waarover later meer) is dat ook de meest voor de hand liggende weg. Maar steeds meer mensen kiezen voor andere samenlevingsvormen. Allemaal niet nieuw, maar ze krijgen wel steeds meer naam en aandacht. Mijn indruk is dat veel meer mensen zichzelf polygame (seksgedreven) / polyamore gevoelens toestaan en daar ook naar handelen.

Een vrouw (geen cliënt) vertelde me haar verhaal:
Ik ben getrouwd met een man met autisme en heb kinderen met autisme. Ik worstel al zo’n 20 jaar met het ontbreken van empathie in het gezin. Op een dag zei ik ‘Ik wil een open relatie. Ik kan het zo niet langer. Als het niet oké is, ben ik weg’. Hij stemde toe. Ik heb nu een tweede liefde. Ik mag zijn wie ik ben. Niets onder de radar. Ik ben er open en eerlijk over.
Als een van de partners het empathisch vermogen mist, gebeurt er vroeg of laat iets! De empathische gaat eerst het hele repertoir door van twijfelen aan zichzelf, de lat lager leggen, zoeken naar oorzaken, eindeloos googelen, denken dat het zal veranderen, etc, maar ontdekt tenslotte, vaak na vele jaren, dat er niets verandert. Je denkt misschien, ieder huisje heeft zijn kruisje, maar het ontbreken van empathie is verschrikkelijk! Scheiden wordt een serieuze overweging en ik heb het al meerdere keren aangezien.

Misschien keur je een open relatie af, misschien verlang je er naar. Het grote verschil met vreemdgaan (ik gebruik dat woord bij voorkeur in situaties dat de ander het niet mag weten) is het gesprek dat partners hierover durven aangaan. In het voorbeeld hierboven was het slikken of stikken, maar je kunt er samen ook een keus van maken. Kijk elkaar eerst diep in de ogen en vraag: Waar gaan we aan beginnen? Is dat wat jij en ik echt willen? Zijn er nog thema’s die we moeten oplossen, of zijn we goed in verbinding? Spanning, nieuwsgierigheid en uitdaging zijn gemakkelijke motieven, maar wat mij betreft neem je eerst je primaire relatie stevig onder de loep.
Ziekte, gebrek aan seksueel verlangen, moeilijk opgewonden kunnen raken, of juist een hoge seksdrive, … kunnen aanleiding zijn het gesprek te beginnen, op zoek naar mogelijkheden.

Een open relatie waardeer ik vooral om de openheid die partners naar elkaar durven hebben. Misschien vind je het lastig te lezen, maar als er veel vertrouwen is in elkaar, ontstaat er ruimte voor de gunfactor. Zou het een daad van liefde kunnen zijn?
En ja, afspraken over wat wel, wat niet. Er is een heel open gesprek voor nodig. En dat alleen al is voor veel stellen een brug te ver!

Nu klinken deze uitspraken anders:
Ik heb een fijne relatie en wil dat ook zo houden.
Ik mijn prins al gevonden!
Mijn man weet dat ik hier ben (datingsite). Hij is hier ook.

Trouw in ontrouw 3 monopoly, …

Geef een reactie