Man, hoe krijg ik je in beweging (een blog voor … mannen).

Herken je jezelf in de volgende beschrijving?
Mijn vrouw leest je blogs en begint er dan over.
Dan komen er vragen en dan denk ik, wat moet ik er mee?
Ineens gaat het dan over intimiteit, behoeften, verbinding enzo. Ik voel er weinig bij. Ze dringt dan aan en ja, we hebben er wel eens ruzie over gemaakt!
Weet je, ik heb een druk leven en doe enorm mijn best. Ik werk 4 dagen en dat vraagt veel: ik ga bijtijds de deur uit en heb gedurende de dag genoeg aan mijn hoofd. Ik doe mijn best om de kinderen te zien en een goede vader te zijn. Soms ben ik pfff.. het zat. Moe! Snap je? Dan vind ik het allemaal wel best. Graag even tijd voor mezelf. Mijn vrouw is ook druk: het gezin, ook 3 dagen werk.. Klussen in huis moeten we ver vooruit plannen. En ja, dan ontstaan er soms spanningen. Vind je het gek? Geregeld is er wel gedoe. Maar dat hoor ik van collega’s en vrienden ook vaak. Gedoe op niets af. Zo gaat dat.

En ik wil je graag zonder voorbehoud complimenten maken voor je grote inzet en betrokkenheid. Je voelt je verantwoordelijk, je zorgt voor inkomen en resultaten en je geeft veel liefde en betrokkenheid. Er komt geen MAAR! Het is goed zoals je bent en goed zoals je doet. Ik heb het ook altijd zo gedaan, hetgeen geen maatstaf is maar wel een bevestiging.
Met hart en ziel heb ik me ingezet voor van alles, net als jij!
En voortdurend zocht ik naar oplossingen als ik het niet wist, als we vastliepen of ruzie maakten. En altijd dacht ik: het gaat goed komen, linksom of rechtsom. Geen gelul. Aanpakken. En dat heeft vaak gewerkt.

Als kind vond ik het geweldig om bij V&D in Haarlem (Raaks) de roltrappen te nemen.
6 hoog! Of naar -1!
Er was ook een lift, ook best indrukwekkend!  Met van die zoevende deuren. Naar -1 afdalen was trouwens wel spannend! Als kind stelde ik me voor dat het daar beneden minder vertrouwd was. Souterrain, verborgen, misschien minder veilig. Toen ik er een paar keer geweest was, wist ik dat er gewoon licht brandde. En waar licht op schijnt, daarvan weet je dat het er mag zijn! Wat een prachtige ervaringen! De lift nemen van de zolder (bij V&D toen het Restaurant) naar -1 (boeken en schoolartikelen).

De metafoor sluit mooi aan bij jouw verhaal! Want jij bent als het ware ook bezoeker van V&D en dagelijks ben je op Parterre te vinden en af en toe ga je naar boven. Soms  tot je niet verder kunt.
De begane grond staat voor de dagelijke bezigheden die verband houden met gezin, werk en omgeving. De dingen die gewoon moeten* gebeuren, zoals ik aan het begin van dit verhaal heb verteld. Dan zijn er wat verdiepingen die aantrekkelijk zijn, waarbij je kunt denken aan vrienden, sport, hobby’s, uitjes, vakantie, etc. Een etage hoger vind je geneugten en genot.  En tenslotte het Restaurant: dromen, perfectie, vervulling, mmmm. Mocht je willen weten waar seks te vinden is. Voor synchrone seks moet je naar 5.
En zo eindigt dit blog.

Samengevat zou je kunnen zeggen dat het leven lijkt op  een warenhuis. Het heeft van alles te bieden. Sommige mensen komen niet verder dan P, 1, 2, 3 … Anderen weten dat er meer etages zijn, met nieuwe, aantrekkelijke producten. Sommigen zitten voortdurend op 6, het Restaurant. Zij die altijd  hoog zitten zijn òf verlicht òf dromers die weinig realisme tonen.
Waar verblijft je partner vaak?

En -1 dan, wat gaan we daar vinden?
Om dat te weten te komen, moet je de lift naar beneden nemen! En dat is niet heel comfortabel. Het mechaniek hapert, de deuren gaan schurend open en de verlichting is schaars. En dat heb ik weer, denk je dan! De lift naar beneden is de reis naar jouw diepere en zachtere gevoelens. Zoals toen je moeder jou nog wiegde en troostte en veilig stelde. Dat! Zoals toen je vertrouwde op wie jou verzorgde, onvoorwaardelijk. Dat! De behoefte zoals je die nog steeds hebt!! Zo! Wat toen gewoon was en nu een verdieping-6 droom lijkt.
Terwijl ik dit schrijf, voel ik er emotie bij. Iets van rouw. Want ik zou willen dat je het liftknopje durft in te drukken. En daarmee zegt: “Ja, ik wil die lift naar beneden wel. Ik durf wel.”
Maar waarom is dat dan zo nodig, vraag je me. Omdat ik zie dat de regelmatige woordenwisselingen en onenigheden niet zomaar komen. Die worden gevoed, omdat jullie de echte verbinding langzaam maar zeker kwijtraken. De eerste supergeweldige tijd (op 5) is voorbij. Zo gaat dat. Maar dat de volgende fase dus een pijnlijke is, dat is niet vanzelfsprekend. Jullie groeien uit elkaar als je niet uitkijkt. Maar dat is niet onomkeerbaar.
Kun je nu zien dat er iets nodig is? Dat er een vraag in je sluimert? Durf je deze stap te nemen? “Ja, ik wil ervaren waar ik het meest bang voor ben, en leren uitspreken waaraan ik het meest behoefte aan heb.” Van deze reis naar beneden ga je geen spijt krijgen.
Bel me alsjeblieft en ik help je gratis om de eerste stap te zetten. De lift naar beneden kostte ook niets.

En dan, als de deur op -1 openschuift, staat daar je partner, om dat enge terrein samen te verkennen.

Aanleiding voor dit blog is de ontmoeting met een vrouw: “Ik lees je blog vaak. Ik zou willen dat mijn man …”

Mannen, als je durft, schrijf een reactie op dit verhaal!

lees aansluitend Stap in de lift naar beneden.