Afscheid nemen bestaat niet.

Een zomerblog over rouw.   Afscheid nemen bestaat niet

Ik had pas een gastles voor MBO-studenten over rouw. In het bijzonder vormen van rouw die kinderen tot 12 jaar aangaan. Ik ben expert, omdat alles in mijn carrière is langsgekomen: mijn oma is dood, mijn vader gaat dood, de juf is verongelukt, de hond moet inslapen, ik (kind van 10) ben ernstig ziek, mijn ouders gaan scheiden, mijn vader is vermoord. Ik laat mijn privé maar even rusten, er kan nog meer bij…

Heb ik een naar leven? Allerminst. Ben ik overbedeeld? Nee, denk ik niet. Rouw en geboorte zijn één, ook al wil je het anders.
De leraar vertelde de studenten van de 4 valkuilen.

• Ontkennen/ontlopen: wegkijken zodra degene die verlies leed in je buurt komt.
• Distantiëren: Je geeft wel aandacht, maar oppervlakkig. Je praat er vlot van weg.
• Redden: Handelingen overnemen, iemands leven invullen, de betrokkene als onbekwaam behandelen.
• Hersenspoelen: Troostende ‘onzin’ uitspreken; onecht contact.

Het is maar dat je ze even onthoudt!
Daarna mochten de studenten mij bevragen over de praktijk. 3 Kwartier over echt-zijn. Ervaringen vertellen om hun beroepshouding te scherpen. Boeiend!
Rouw is voor mij veel meer dan ‘rondom het sterven’. Rouw is een gevoel van spijt, wetend dat iets niet zo blijft. Alles gaat voorbij en rouw wordt gevoeld als het moment daar is. Steeds opnieuw!
Zelfs een mooie dag gaat voorbij. Een relatie gaat voorbij. Een huwelijk gaat voorbij. Mensen komen en gaan.

Misschien is de zomer wel een moment om
in gedachten al je rijkdom ‘te verzamelen’ en je te realiseren dat dit allemaal tijdelijk is.
Wat een teleurstelling! Als je 10 jaar verder bent, is je rijkdom-lijst van nu minstens gehalveerd. Alle reden voor zorgvuldigheid, vooral als je veranderingen ziet aankomen. Zeker als er kinderen bij betrokken zijn, maar ook bij oudere mensen. Veel praten over de verandering
die komt en zekerheden benoemen over de dingen waar ze de komende tijd wél van op aan kunnen. Even voorbij je eigen sorus kijken. Het leven is een continuüm waarin vernieuwing een gegeven is. Wat afscheid wordt genoemd, is niets anders dan gehechtheid, aan wat nu is.

Fijne zomer gewenst!

 In de bijlage vind je 24 stellingen over rouw. Rouw is in je hoofd
Mocht je een goed gesprek wensen op de camping en je weet even niets… ga je gang. Printen, kaartjes knippen, een paar spelregels bedenken, spelen maar.
Ik hoor graag je reactie!

Nog een aardigheidje tot slot: Bij het schrijven van dit blog in de trein – Utrecht-CS. 04-06-2014 om 14:50 – riep de conducteur om: “Vergeet niet uit te checken etc. Uw bagage …, etc. En op persoonlijke titel wens ik je veel liefde en geluk.”

Die heeft het begrepen!