Leve de kinderombudsman, KIES voor het kind!

Luister, als je zijn boodschap nog niet gehoord hebt, misschien eerst dit fragment [opent in nieuw tabblad] 
met Marc Dullaert over vechtscheidingen en de schade die dat volgens hem aan kinderen toebrengt (Radio 1, Dit is de dag, 31 maart 2014).
“En ook de kinderen aan het woord laten daarin” [ouderschapsplan] zijn de slotwoorden.

Voor het eerst hoor ik van deze Kinderombudsman, maar mogelijk heb ik eerder niet opgelet..  En meteen betrekt hij een stoere stelling: “Het moet afgelopen zijn met het enorme aantal vechtscheidingen”. Ik ga zijn kersverse ‘Adviesrapport vechtende ouders, het kind in de knel’ snel doornemen. Zijn betoog klinkt zò simpel en overtuigend, dat je je afvraagt waarom dat nu pas langs komt. Maar goed, er staat iets te gebeuren en hopelijk maakt iedereen tempo!

En dit nieuws, terwijl ik nog maar net een paar dagen klaar ben met mijn training voor KIES-Omgangsbegeleider! Van deze K-O’s zijn er nu 123 in Nederland, niet te verwarren met KIES-Coaches, die vooral actief zijn in het onderwijs!
KIES-Omgangsbegeleiders worden betrokken bij het scheidingsproces in een zo vroeg mogelijk stadium. Soms is het de mediator zelf (als hij voor K-O gecertificeerd is) die de kinderen van zijn eigen cliënten kan helpen, vaak zijn het derden met een andere, vaak pedagogische of psychologische achtergrond. Ouders kunnen er voor kiezen hun kind te laten meedraaien in een groepje van maximaal (..) 8 kinderen. Er is aanbod voor voor 3 leeftijdsgroepen.
Zo’n groepje komt in 4 weken tijd 4 keer een uur samen om gevoelens en ervaringen te delen. Vertrouwelijk. KIES-Omgangsbegeleiding is bedoeld voor kinderen om te ervaren dat lotgenoten vaak dezelfde gevoelens en vragen hebben, of om antwoorden te krijgen, om de weg te vinden in de situatie van de scheiding.
E.e.a. in een ontspannen sfeer met veel ruimte voor spel en leuke werkvormen.
Kinderen hoeven niet meer te vertellen of te delen dan ze willen. De gedachte dat er altijd iets wordt meegenomen, een steen verlegd wordt…, rechtvaardigt een houding vrij van moeten. (een steen verleggen > klik nu aan, doe je ogen dicht, luister en vraag je af ‘Welke steen verleg ik?’)
Geen therapie dus! Als er meer nodig is kan de K-O dat aangeven.
Bij de afsluiting van deze begeleiding heeft de K-O een evaluatiegesprek met de ouders. Niet vrijblijvend, maar deel uitmakend van de begeleiding. In dat gesprek worden geen uitspraken gedaan over het precieze verloop van de begeleiding, maar er wordt wel verteld waar het kind behoefte aan heeft, welke wensen er zijn. Met die informatie kan dan ook het ouderschapsplan beter worden vormgegeven of – als dat al klaar en in werking is – worden bijgesteld.. Marc Dullaert noemt dat ouderschapsplan in veel gevallen een cursus boekhouden over geld en het huis, en te weinig een beschrijving van pedagogisch wenselijke afspraken waarmee  aan het welzijn van het kind recht wordt gedaan.

Ik ga het zo aanpakken:
Stel mensen vragen mijn hulp bij hun scheiding, dan vraag ik:
“Hebben jullie kinderen?”
Zo ja: “Ik denk dat ik jullie kan helpen, maar bij mij hoort KIES-Omgangsbegeleiding er vanzelfsprekend bij”.
Ze hebben alles goed besproken, zeggen ze, of het ook zonder KIES kan?
“Fijn dat u het belang van de kinderen voorop stelt. Ik bied alleen mijn hulp mèt deze begeleiding. Het is van groot belang dat kinderen hun ervaring ook met anderen kunnen delen… etc.”
Dat kost ouders rond €150 voor de 4 uren. Tja…

Praktisch gesproken zullen er niet direct 4-8 kinderen zijn in de passende leeftijdcategorie (het jonge kind  – het midden kind – pubers en jongeren). Misschien moet er ietsje worden uitgesteld. Ik hoop dan ook te gaan samenwerken met collega-mediators die het belangrijk vinden ook de kinderen iets te bieden, maar dat zelf niet kunnen.
Het lijkt me praktisch om kinderen uit verschillende praktijken in één groep samen te brengen. Dat vraagt afstemming, maar dat hoeft niet moeilijk te zijn.
Ook ga ik samenwerking zoeken met andere KIES-Omgangsbegeleiders, omdat het toch wel heel wenselijk is samen voor een groepje te staan, vanwege de kwetsbare / emotionele situatie waarin kinderen kunnen zitten.

En passen mijn voornemens nou bij de veranderingen die de Kinderombudsman  voorstelt? Ja, zeker in die zin dat het kind veel nadrukkelijker wordt gezien als deelnemer in het scheidingsproces. Ik zeg niet rechtstreeks aan tafel. Maar ik zeg wel op zijn of haar niveau mèt iemand die wensen en belangen kan meenemen naar de ouders. De tijd dat we ouders helpen te scheiden en de (soms) dramatische gevolgen voor kinderen maar voor lief nemen (omdat ouders de betalende cliënten zijn) moet echt voorbij zijn.
Ik ben ook benieuwd of KIES (landelijk erkend) een instrument gaat worden waar mediators of rechters vaker naar gaan omzien, dit dringend of dwingend gaan adviseren.

We kunnen niet genoeg opkomen voor de groep die dat voor zichzelf niet kan. 
Daarom beste Marc, dank voor je duidelijkheid!