Transformatiefje.

Dit blog wijkt misschien iets af van andere. Voor mediators en bemiddelaars zal dit verhaal heel toegankelijk zijn, maar het is zeker ook interessant voor anderen als je wilt ontdekken dat er binnen mediation verschillende stijlen worden gehanteerd. Er valt dus iets te kiezen, als je de hulp van een mediator inschakelt!

Omdat ik onlangs weer eens een echt ‘transformatiefje’ had, dacht ik, kom, laat ik mijn eigen kader weer eens scherpen. Weet ik nog wat ik verkoop, die benaderingsvorm met die zo weinig zeggende naam? Hieronder de uitleg, waarbij ik de woorden die mij trekken heb onderstreept. Onderaan een korte uitleg van een meer gangbare benaderingsvorm. 

Transformatieve mediation is een vorm van mediation die gebaseerd is op het in 1994 verschenen boek The Promise of Mediation, van Baruch Bush en Joseph Folger. De mediator begeleidt de partijen voornamelijk in het bereiken van hun doel om de aan het conflict ten grondslag liggende emoties op een andere wijze ruimte te geven. Als dat op een effectieve wijze gebeurt, wordt het conflict als vanzelf opgelost, zo denkt men. De transformatie binnen dit model beschrijft de verandering van de manier waarop mensen in een conflict met elkaar spreken en zijn, tijdens de mediation en hopelijk daarna. Interactie die verandert van destructief, vervreemdend en demoniserend, op zichzelf betrokken, naar meer positief, constructief, menselijk en verbindend.
Het geloof dat mensen behoefte hebben aan autonomie èn aan verbondenheid met anderen en dat zij in staat zijn om beide behoeften te realiseren, is fundamenteel voor de transformatief mediator. Hij ziet een conflict als een tijdelijke verstoring van het evenwicht tussen deze behoeften. 

Transformatieve vs. probleemoplossende mediation
Binnen transformatieve mediation staan twee begrippen centraal: recognition (behoefte aan verbinding met de ander, erkenning, openheid voor het perspectief van de ander) en empowerment (zelfontplooiing, zelfvertrouwen, het lot in eigen handen nemen). Daarbij wordt er vanuit gegaan dat dit twee basisbehoeften zijn van mensen. Mensen hebben de behoefte zich in anderen te verplaatsen en zich met anderen te verbinden (empathisch vermogen) en de behoefte aan autonomie.
In conflictsituaties worden mensen geleid door allerlei emoties zoals boosheid, onzekerheid, angst, verdriet en frustratie. Op het moment dat deze emoties door de andere partij erkend worden, zullen deze emoties afzwakken en daarmee wordt het gemakkelijker na te denken over welke stappen gezet moeten worden. Het zetten van stappen ofwel het nemen van besluiten sluit aan op de tweede behoefte: de behoefte aan zelfontwikkeling en zelfontplooiing.

Erkenning en empowerment
Zodoende ligt de nadruk van transformatieve mediation op het benutten van de kansen die zich voordoen tot recognition en empowerment. Als alle mogelijkheden tot recognition en empowerment zijn benut, komt er een natuurlijk een einde aan de mediation. Daarbij wordt een vaststellingsovereenkomst meer als een bijproduct beschouwd dan als een hoofddoel.

Probleemoplossende mediation
Binnen de probleemoplossende mediation, die veel vaker wordt toegepast, inventariseert de mediator welke belangen er achter de standpunten van partijen liggen. Partijen gaan onderhandelen op basis van die belangen en ontdekken daarbij vaak dat veel van hun belangen vaak minder ver uit elkaar liggen dan vermoed. Als neutrale derde, leidt de mediator het onderhandelingsproces en legt afspraken die tussen partijen tot stand komen vast in een vaststellingsovereenkomst.

Nog meer stijlen
Hier vind je in korte bewoordingen uitleg over nog andere vormen van mediation.

Bronnen:
https://www.gecertificeerdemediators.nl/mediation/transformatieve-mediation/
Reflecties, Transformatieve mediation in de praktijk/ NMI Kennisreeks/ 2012