Sta met je voeten op de grond en voel!

Vorig jaar zomer deed ik mee aan een workshop ‘blote voeten’. 
Ik had er geen zin in omdat het me niet aansprak, maar het was onverwacht dus heel boeiend. Nu loop ik gemotiveerd veel barrevoets, maar niet in het openbaar. Het is een gewoonte geworden, die veel sensaties oplevert:

• Koude voeten, uren lang. Het went, maar niet heel snel. Na een jaar heb ik geen làst meer van koude voeten.
• Prikkelende, voldane voeten. Na intensieve stimulering is het nagloeien heerlijk!
• Elk oppervlak laat zijn indruk na!
• Aan het begin van een zomeravond laten het alweer vochtige koele gras en de opgewarmde betontegels zich kennen. Beiden heerlijk!
• Heel bewust, stap voor stap. Voorvoet eerst, soms au! (Favoriet is het hulstblaadje! Niet negatief reageren, wel aandacht geven)
• Nieuwe grove oppervlakken met voorzichtigheid betreden, maar deze niet uit de weg gaan.
• Verzorgen! Natuurlijk! Raspen + Gehwohl. Lief zijn voor ze!

En zojuist dacht ik, voeten of partners, zou dat veel schelen?
Gaat het in de relatie om andere dingen?

• Dat kou in de relatie niet snel went! Misschien dat na een jaar er een soort van gewoon is?
• Hoe heerlijk het is na momenten van intense aandacht, samenzijn of intimiteit.
• Hoe verschillend de contacten met je partner kunnen zijn.
• Dat elke interactie iets met je doet?
• Elkaar heel bewust aandacht geven, stap voor stap, een pijnlijk moment soms. (Een aanname, een misser, … niet zeiken, wel praten).
• Uitdagingen, verschillen, ‘steken laten vallen’ onder ogen zien, niet uit de weg gaan.
• Verzorgen! Natuurlijk! Luisteren, veel luisteren en elkaars behoeften horen. Lief zijn voor elkaar! Massageolie!
  

Op welke punten moet jij nog oefenen, zodat je voeten en de aarde zo veel mogelijk in verbinding zijn?
Welke stap zou jij moeten maken?

Mijn podozolen zijn niet meer nodig!
Wat heb jij na verloop van tijd niet meer nodig?