Reddende engel

Deze blog redt een relatie …
Tenminste, als jij een paar dingen wilt inzien.
Relatie mag je in dit artikel breed nemen: je partner, een vriend, laten we zeggen meer dan een collega. Hoewel…

Wat doet die ander eigenlijk, waardoor jij het gevoel krijgt dat er niets meer is en dat het samenzijn geen voldoening of kriebels meer geeft zoals eerst, of erger nog, dat het samenleven een bron is geworden van irritaties en onvrede?
De bibliotheek staat vol boeken die voorzien in antwoorden. Maar de kern vult nog niet één bladzijde. De ander is zoals die is en het gaat om de partner van die ander! Om jou dus!
MMMmmmmm… lastig…
Jij hebt onvrede, de irritatie en de alertheid op de ander te letten.
Jij wilt uit het patroon, jij zoekt het alternatief en ja, dus jij bent verantwoordelijk voor dit alles.
Jij bent het probl…
Ik zeg niet, als je telkens vernederd wordt of geslagen, dat je moet doorzetten. Ik zeg wel dat je verantwoordelijk bent voor je keuze. (En in heel nare situaties moet je vooral je eigenwaarde hoog houden en – vermoedelijk – vertrekken).

Nee, wat ik hier wil noemen is het vacuüm waarin relaties verkeren vóór ze te gronde gaan.
Onnodig, ongewenst soms.
Partners die niet in staat zijn het gesprek stelselmatig te voeren over de eigen behoeften, zonder de ander te kwetsen of te willen veranderen.
– Ik heb behoefte aan alleen zijn.
– Ik zou graag 1 avond per week met jou iets doen.
– Ik heb behoefte aan meer intimiteit.
– Mijn seksualiteit is even niet erg bruisend.
– …
In expliciete gesprekken (dus niet tijdens het tv kijken) kan de echte jij het woord doen en om positieve aandacht vragen. Dat is nogal wat anders dan negatief doen, klagerig of claimend om de aandacht te trekken.

Waarom is dat zo moeilijk?
Nou het is niet zo moeilijk, maar het moet jou duidelijk worden (bewustzijn) dat jij behoefte hebt aan verandering, aan het delen van je ideeën of het uitspreken van je behoeften.
En dan eis je je deel op!
Ja, het is je gegeven om de ander in de luisterstand te krijgen.
Niet nu onmiddellijk, je wordt niet direct met gejuich ontvangen.
Maar als je het vaker hebt gedaan, ga je oogsten.

Dit zijn de stappen die je zou kunnen volgen:

1. Geef ruimte.
Vraag: “Ik zou je vandaag of morgen willen spreken, goed?”
Kijk wanneer je een moment kunt afspreken.
Heb geduld!

2. We zullen het kort houden. 10 – 15 minuten is genoeg.

3. Bepaal je onderwerpen en noem die aan het begin van het gesprek.

4. Begin niet loodzwaar, maar kies een beperkt onderwerp.
Liever één winstpuntje dan een waslijst met vage resultaten.

5. Ga actief zitten aan een tafel, zodat je elkaar kunt zien (alsof je vergadert).

6. Geen aanrakingen.

7. Breng je onderwerp rustig, vlot en duidelijk.
Spreek jouw behoefte uit, niet wat de ander fout doet, niet klagen, geen verhoor.

8. Kijk of een afspraak mogelijk is, maar misschien is er bedenktijd nodig.
Leg die afspraak vast in een schriftje of zo.
Bij een volgende sessie lees je de afspraak samen door.

9. Vergeet niet te vragen of de ander iets wil bespreken!

10. Bevestig de ander door te bedanken voor dit moment. Elkaar aanraken mag weer, maar niet noodzakelijk.

Een personeelsvergadering?
Zoiets! En vaak broodnodig.