Jij bent niet goed genoeg !.. maar dat wist je al …

Misschien zeiden je ouders het al bij je geboorte:
“Mmm, die valt tegen.” 
Ik hoop voor jou van niet, maar sommigen zijn al ongewenst vóór de start!

Maar het gaat hier niet over de oordelen van of over anderen, maar over zelf-oordelen. Zelf-afwijzing, zelf-geringschatting, (diepe) gevoelens van tekort schieten als mens.
Doe de test: word je wakker met een licht gespannen gevoel? Zie je de dag met (kleine) zorgen tegemoet? Zelfs de start van de dag kan al een incompleet gevoel geven. Zie je op tegen een ontmoeting, een vraag aan iemand, een telefoongesprek, iets waarbij je op de voorgrond moet treden? Legio voorbeelden. Jammer, maar het overkomt zo nu en dan bijna iedereen.
Zo zien we anderen graag: sterk met als gevolg onszelf: zwak. Altijd en in dezelfde mate? Nee.
Ik sprak laatst een vrouw , een sterke persoonlijkheid in mijn ogen, iemand die weet hoe ze het wil hebben en gedurende ons gesprek was het er ineens: “Ik ben toch bang dat ik niet voldoe.” Zij zal er niet lang in blijven, want ze heeft geleerd hoe weinig helpend belemmerende overtuigingen zijn. Ze weet haar pigs-in-you te ‘betrappen’ en ze dan te transformeren. Overigens niet door ze te ontkennen, maar door in actie te komen.

Het ging hier niet over kwaliteiten, of competenties. Anderen kunnen beter zijn in iets en voor mij geldt dat op de meeste gebieden! Vioolspelen, een auto repareren. .. Ik weet wat ik moet doen en wat ik maar beter kan laten.
Maar waar komt dat toch vandaan, dat diepe gevoel van niet compleet te zijn?
Het stemmetje, het ego is nooit voldaan. Denkt altijd in tekorten, verliezen en afgescheidenheid. Het kent nauwelijks succes, want zodra dat zich voordoet, zoekt het een nieuw perspectief: “Dit succes was eigenlijk best klein, er is meer nodig om echt uit te blinken ..”
De succesvolsten onder ons zijn dikwijls de grootste tobbers.

Zolang je nog beseft dat dit hele circus niet klopt en dat je jezelf aan het blokkeren bent, is er hoop. Veel te veel mensen nemen hun gedachten aan hun marginale bijdragen voortdurend serieus en handelen ernaar. In praktijk betekent dat dat ze in veel situaties niet handelen. Een verlammend patroon. Zelfexpressie, talenten en een bedoeld leven blijven verborgen. Voldoening en acceptatie blijven onder de maat. Uit de kast komen is laten zien wie je bent, wat mij betreft breder dan in de gebruikelijke context.

Je beperkende gedachten niet langer acceptabel vinden, is een lastige keuze. Het vraagt bewustzijn op momenten van weerstand, twijfel of zorgen. Aan de bak dan! Doorheen die belemmerende overtuigingen!
Ze transformeren is niet meer dan 
1) erkennen dat ze er zijn;
2) nagaan wat je zou willen als de beperking er niet was;
3) suggereren dat de beperking er niet meer is en doen wat je wilt.

3 Tips die behulpzaam zijn om door te breken:

• Toen ik dit blog geschreven had, ontdekte het verhaal Van Lianne Ebbinkhuijsen.
  Zij benadert het onderwerp op haar wijze. Een mooie aanvulling wat mij betreft!
  Een voorproefje van haar blog: Als wij de betekenis aan de dingen, mensen en ervaringen geven….dan heeft de gebeurtenis of ervaring zelf geen betekenis.
  Gebeurtenissen hebben geen inherente betekenis! Ze gebeuren (punt).
• Spreek met anderen in je omgeving over dit onderwerp (niet goed genoeg), liefst met mensen die het niet zo vanzelfsprekend vinden dat jij hierover begint.
• Handel ‘spannende dingen’ voortvarend af. Blijf in het nu, volg je adem.
  1) Ja, ik voel weerstand (erkenning van je gevoel).
  2) Ik zou graag willen dat ik onbevangen, vanzelfsprekend, met kracht, blij, …. zou zijn.
  3) Ik doe nu wat ik wil, want er is geen andere beperking dan die ik mezelf opleg.

  Je reacties zijn welkom!